സ്വപ്നങ്ങളെ ഞാൻ മേയാൻ വിട്ടു,
മനോഹരമായ കുന്നിൻ  ചരിവുകളിലൂടെ 
അവ മേഞ്ഞു നടന്നു, യഥേഷ്ടം...

മിഥ്യകളുടെ പ്രതീകമായ ദിനരാത്രങ്ങൾ,
കൊഴിഞ്ഞു വീണ കരിഞ്ഞുണങ്ങിയ ഇലകളും,
പൂക്കളുമായി കുന്നിൻ ചരിവിലാകെ കിടന്നിരുന്നു...

ചക്രവാള സീമയെ നോക്കി കുതിച്ചു ചാടിയിരുന്ന സ്വപ്നങ്ങളും അവിടവിടെ കൊഴിഞ്ഞു വീണു കിതയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...
ചിലവ കിതച്ചു കിതച്ചു തളർന്നുറങ്ങി, ചിലത് മരിച്ചു,

ജഡങ്ങൾ വീണുപരന്ന കുന്നിൻചരിവിന്റെ ഓരത്ത്,
മേയാനില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങങ്ങൾക്ക് നടുവിലായി,
ക്ഷീണിച്ച, എല്ലുന്തിയ ശരീരവു൦ ,
നരച്ച മുഖഭാവവുമായി  ആരോ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു,
അയാൾക്ക് എന്റെ മുഖച്ഛായ ഉണ്ടായിരുന്നു...